Οι κρυφές γωνιές της βαρβαρότητας μέσα στον πολιτισμό.

Όσο και να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε τον άνθρωπο, αγαπητοί μου αναγνώστες πάντα αυτό το πρωτεύον θηλαστικό θα μας εκπλήσσει. Πότε αισιόδοξα και πότε δημιουργώντας τόση πικρία που η καταστροφή του κόσμου να φαντάζει σαν την απόλυτη λύση. Αναλύοντας τον ελληνικό πολιτισμό στην «Γέννηση της τραγωδίας» ο Νίτσε έκανε μια παρατήρηση που όντως εξηγεί την φύση του ανθρώπου αρκετά καλά. Έδωσε δύο θεούς τον Απόλλωνα και τον Διόνυσο. Κι ενώ ο Απόλλωνας έχει την τιμητική του (ακόμα και στο διαδίκτυο), ο Διόνυσος κάνει τις βρωμοδουλιές του σκανδαλίζοντας τον τακτικό και έντιμο βίο μας. Και αυτό γιατί ο άνθρωπος έχει και την άγρια, βάρβαρη, χαοτική του πλευρά. Όπως έλεγε ο Κυρ Νίκος ο Τσιφόρος: «Ο Ησίοδος έξυσε το μούσι του και είπε εν αρχή ην το Χάος». Ναι αναγνώστες μου το Χάος επιστρέφει με διάφορες μορφές, και μάλιστα με την μορφή αυτού του παιχνιδιάρη θεού. Ως εδώ όλα καλά. Όλοι έχουμε την ανάγκη του να ξεδώσουμε από τον καθώς πρέπει τρόπο ζωής μας. Αλλά το χάος είναι κάτι ανεξέλεγκτο. Και όταν ο Νίονιος δεν μπορεί να εκτονώσει την οργή του καθωσπρεπισμού τότε γεννιέται η κόρη του που ακούει στο όνομα βαρβαρότητα. Και παρόλο που είναι παιδί της αταξίας κάνει παρέα και με δυο αλλόκοτες φιλενάδες το κράτος και την βία. Βλέπετε η βαρβαρότητα προσδιορίζει πολλά πράγματα.

Και επειδή καλό είναι να πιάνουμε το παιδί από το οικογενειακό του περιβάλλον ο μπαμπάς Διόνυσος δεν ανήκει στο Δωδεκάθεο. Και αυτό γιατί έχει ή Θρακική ή Σκυθική καταγωγή (οι πρόγονοι μας σαν πιο ανοιχτόμυαλοι δεχόταν εκτός από αλλοδαπούς εργάτες και αλλοδαπούς θεούς που τους πληρώνανε και με γιορτές και με λατρείες, όχι σαν τους παραγωγούς φράουλας που απόδειξαν την ασυνέχεια του Νομού Ηλείας με την Αρχαία Ολυμπία). Η βαρβαρότητα δηλαδή έχει να κάνει με τα ένστικτα των ανθρώπων που δεν τιθασεύονται από την λογική ή την πειθώ. Γι αυτό και όσοι στήριξαν άλλωστε την ζωή τους και τις σχέσεις τους σε λογικά συμπεράσματα απέτυχαν παταγωδώς. Η βαρβαρότητα μπορεί να κρυφτεί παντού. Από το κλομπ του ΜΑΤατζή (που δέρνει ένα χωριό για λογαριασμό των Καναδικών μεταλλευτικών, ή τους συνταξιούχους που ζητάνε να μην τους κοπεί η αξιοπρέπεια στο τέλος της ζωής τους), την καφέ ρίζα της ξανθιάς που κάνει «ταραχή» στο σκυλάδικο χιλιομέτρου, τον πολιτικό που πατρονάρει τα πόστα επαιτείας σε συνδυασμό με τον εργολάβο που εισάγει ζητιάνους από άλλες Βαλκανικές χώρες και η αστυνομία κάνει τα στραβά μάτια. Βέβαια η βαρβαρότητα συχνάζει και στα καλύτερα σπίτια. Έχω ακούσει για διάφορους μορφωμένους που κακοποιούν τις συζύγους τους, ιερωμένους που ασελγούν σε αγοράκια, καθηγητές που εκβιάζουν μαθητές για την πτυχιακή τους.

Θα μου πείτε φήμες. Ναι θα σας πω βέβαια ότι καπνός χωρίς φωτιά δεν υπάρχει παρά μόνο όταν είναι αναψυκτικό σε ξηρό πάγο. Σαφώς υπάρχει και η συκοφαντία αλλά από μόνη της συνήθως πέφτει στο κενό. Άλλωστε αυτό είναι ένα επάγγελμα που μαζί με την ιερόδουλο, τον ιερέα και τον πολιτικό έχουν δομήσει την ανθρώπινη ιστορία. Η κρυμμένη βαρβαρότητα δεν έχει να κάνει με την απόκρυψη των γεγονότων μόνο αλλά και με την αλλοίωση τους σε σημείο που να εξισώνεται ο θύτης με το θύμα. Ναι αγαπητοί μου. Η βαρβαρότητα έχει θύματα. Αν δεν είχε άλλωστε δεν θα ξόδευα τον πολύτιμο μου χρόνο για να λέω κάτι που δεν προσεγγίζει όλους μας. Η Βαρβαρότητα που ζούμε στις μέρες μας βέβαια έχει σαφή προέλευση. Το ίδιο μας το κράτος που την επιτελεί για την κλίκα που το χρηματοδοτεί. Επίσης την αντανάκλαση της όταν ο κάθε κακομοίρης ξεσπά πάνω μας την βαρβαρότητα που δέχεται νομίζοντας ότι είμαστε του χεριού του. Ναι φίλοι μου. Ο πολιτισμός μας είναι τόσο απολίτιστος που αυτοί που μας κλέβουν την ζωή μετά οργανώνουν ιδρύματα και φιλανθρωπίες για να απαλύνουν τον πόνο μας. Ο πολιτισμός μας είναι να οργανώνουμε συναυλίες για την Αφρική αφού πρώτα θα πουλήσουμε τα όπλα που θα σφαχτούνε. Θα κοινοποιούμε ή θα αποκρύπτουμε γενοκτονίες ανάλογα με το πώς συμφέρει στη άποψη μας ή το πορτοφόλι μας.

Επίσης όλοι εμείς οι πολιτισμένοι που κανιβαλίζουμε, διατυμπανίζοντας πολιτισμό που δεν μπορούμε να τον στηρίξουμε. Η διαφορά μας από την λίθινη εποχή είναι ότι ο άνθρωπος των σπηλαίων (και αναφέρομαι στην κανονική λαογραφία των μέχρι πρόσφατα ζώντων πολιτισμών και όχι στις πιθανόν στημένες θεωρίες του Homo Erectus) είχαν κανόνες που ίσχυαν στην ομάδα, βασισμένες στην ηθική και το κοινό καλό. Εμείς ζούμε με χιλιάδες ανθρώπους γύρω μας και αισθανόμαστε μόνοι. Ναι αναγνώστες μου ο πολιτισμός μας περιέχει πολλή βαρβαρότητα. Απλά πρέπει να περιμένετε να ξεπροβάλει από τις γωνίες που κρύβεται.

Πηγή: http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/04/blog-post_19.htm