Η συλλογή εμπειριών είναι το χόμπι μου λατρευτέ αναγνώστη. Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι ποτέ δεν ξέρεις πότε μια εμπειρία είναι χρήσιμη και πότε όχι. Αν ξέρεις από προγραμματισμό (κι αν δεν ξέρεις ξεκινά μιας και είναι κάτι χρήσιμο που αν το δεις βιοποριστικά είναι σχεδόν άχρηστο) οι εμπειρίες είναι σαν τις βιβλιοθήκες και τα αντικείμενα σε μια αντικειμενοστραφή γλώσσα. Υπάρχουν, αλλά αν δεν έχεις την ικανότητα και την γνώση χρήσης απλά πιάνουν άχρηστο χώρο στο σκληρό σου δίσκο. Έτσι σαν συλλέκτης πέρασα από την ομάδα εμπειριών που λέγεται “Ελληνικός στρατός”. Φυσικά αν μάθεις ό,τι λέει το πρόγραμμα τότε είσαι ό,τι και οι χιλιάδες πτυχιούχοι της χώρας μας. Άνεργος με τίτλο σπουδών. Στην θητεία αξίζουν οι συζητήσεις με ανθρώπους που δεν θα μπορούσες να τους συναντήσεις με άλλο τρόπο.
Μια μέρα όταν κάναμε αγγαρείες σε μια απόσπαση μου έθεσαν επιβλέποντα αξιωματικό έναν Ίλαρχο που η ηλικία του έδειχνε ότι ανήκε στην ομάδα των στρατιωτικών που προτίμησαν αυτήν την δουλειά για να μην βόσκουν γίδια σαν υποτακτικοί του πρωτότοκου αδερφού τους. Συνήθως η συγκεκριμένη κατηγορία είναι απεχθής μιας και κουβαλάνε πολλά κόμπλεξ αλλά το βλέμμα αυτού του ανθρώπου παρέπεμπε περισσότερο σε βουδιστή μοναχό παρά σε Έλληνα καραβανά. Όταν τελειώσαμε την δουλειά, αντί να μας στείλει πίσω για να πάμε σε άλλη αγγαρεία μας έβαλε να καθίσουμε και φυσικά αναμενόμενο ήταν να πιάσουμε την κουβέντα. Όταν τον ρωτήσαμε γιατί βρίσκεται μαζί μας ενώ μπορούσε να κάνει κάτι πιο αξιόλογο μας είπε μια ιστορία.
Κάποτε σ’ ένα συμβούλιο αξιωματικών εκπονήθηκε ένα σχέδιο διακίνησης στρατιωτικών φορτηγών από μια γέφυρα. Τον κάλεσαν σαν ειδικό στον τομέα μιας και είχε την μέγιστη εμπειρία σ’ αυτό το είδος. Φυσικά επειδή δεν είχε τα πτυχία των συναδέλφων του ο λόγος του ήταν ελάσσων. Τα “κεφάλια” απέρριψαν όλα τα σχέδια γιατί η γέφυρα καταστρέφονταν μόλις θα περνούσαν τα τελευταία τρία φορτηγά. Τότε έθεσε την ερώτηση: “Κύριοι εξασφαλίσαμε το γεγονός ότι θα περάσει η πομπή από την γέφυρα για να ανησυχούμε για τα τελευταία τρία;”. Φυσικά η απάντηση ήταν σιωπή για το συγκεκριμένο θέμα. Ας έρθουμε λοιπόν στην εφαρμογή της ερώτησης στον υπόλοιπο κόσμο.
Ζούμε σ’ ένα σύστημα αξιών που η αξία ενός ανθρώπου δεν καθορίζεται από την εμπειρία ή την γνώση του αλλά από το πτυχίο. Έτσι η ιεραρχία δεν ορίζεται από την ικανότητα πάνω στο αντικείμενο αλλά από το πόσο φυτό είσαι σε κάποια σχολή και από το τι μέσον έχεις για να αναρριχηθείς. Οι οικονομικές αναλύσεις καθορίζονται από οικονομολόγους που δηλώνουν υποταγή στο σύστημα και τις αρθρογραφούν δημοσιογράφοι που είναι αυλικοί του εκάστοτε επιχειρηματία. Εμείς οι άσχετοι διαβάζουμε την “ανεξάρτητη εφημερίδα” που είναι κατευθυνόμενη ή ακόμα χειρότερα μόνο τον τίτλο της. Φυσικά σαν μαλθακοί δεν έχουμε διαβάσει ούτε ένα οικονομικό ή έστω ένα βιβλίο στατιστικής. Γιατί; Γιατί η μελέτη ενός τέτοιου βιβλίου θέλει να ξέρεις τουλάχιστον τις βασικές αριθμητικές πράξεις και να λύσεις τις ασκήσεις που θα σου δώσουν την ικανότητα να αξιολογείς αυτό που διάβασες στην εφημερίδα. Το επόμενο ερώτημα είναι “τι θέλουμε από τον έστω και ελαττωμένης ικανότητας πτυχιούχο”. Εντάξει το διοικητή μας στο στρατό δεν τον εκλέγουμε μιας και αυτό δεν μπορεί να ισχύει σε μια κοινωνία πολλών ταχυτήτων. Ναι αλλά ο πτυχιούχος της νομικής, ή άλλης βοϊδοσχολής, πέρδεται στα έδρανα της βουλής με την δική σου ψήφο (ή με την αποχή σου που μάλλον παραπέμπει σε ένοχη σιωπή). Όταν τον ψήφιζες έλεγξες την εμπειρία του; κουβέντιασες μαζί του για το πρόγραμμα του ή για το προσωπικό σου ρουσφέτι; Αν όχι, τότε έθεσες το ερώτημα του πώς θα πραγματοποιήσει τις εξαγγελίες του; Μήπως σου άρεσε το κουστούμι του κατά το “όσο σε τιμάν τα ρούχα σου δεν σε τιμά το σόι σου”; Μήπως τον ψήφισες γιατί ήταν “δικό σου παιδί”; Οι ερωτήσεις είναι ρητορικές και απλά καταδεικνύουν τα πόσα εμπόδια έχει η εμπειρία απέναντι στο πτυχίο. Η βουλή έχει ανθρώπους που ξέρουν πάρα πολύ καλά τόσο τα οικονομικά όσο και τα εργασιακά. Εσύ ξέρεις την ελληνική γλώσσα ώστε να καταλάβεις τι λένε; Όταν ο Κώστας Σημίτης έλεγε “θα φτιάξω την οικονομία” εσύ έκανες την ερώτηση “για ποιους;”. Γιατί αν δεν την έκανες είσαι τόσο φελλός ώστε πιστεύεις ότι σ’ ένα σύστημα που λέγεται καπιταλισμός είσαι ίσος με το κεφαλαιοκράτη, δηλαδή τον αρχηγό του συστήματος. Ο συγκεκριμένος μάλιστα εκτός από το πτυχίο έχει και την εμπειρία. Αλλά όταν έχει 46% ηλίθιους γιατί να μην το εκμεταλλευτεί; Και ναι είσαι ηλίθιος γιατί όταν θυσιάζεις την προσωπική σου νοημοσύνη για το προσωρινό ατομικό σου συμφέρον δεν μπορεί να λέγεσαι αλλιώς.
Η γνώση χρειάζεται και την τεχνογνωσία (έστω και με την μορφή του κουρελόχαρτου που λέγεται πτυχίο) αλλά και την εμπειρία. Το θέμα είναι ότι αυτό δεν χρειάζεται τόσο στους επάνω αλλά στους κάτω. Οι “πτυχιούχοι” καλά κρατούν. Ο απαίδευτος κι ο αμόρφωτος λαός είναι το πρόβλημα. Τελικά ο Ίλαρχος έθεσε την ερώτηση στο σωστό κοινό. Στον Έλληνα φαντάρο.
Πηγή: Έχιδνα Κερασφόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου