Σ’ όλον τον κόσμο υπάρχει όνειρο. Αυτό μπορεί να είναι μια ουτοπική τρέλα στο μυαλό του ανθρώπου που το βράδυ μετράει τα’ άστρα. Όταν όμως μιλάμε για «κόσμο» ,ή «μάζα» για τους λάτρες της στατιστικής, το όνειρο είναι πεζό, πατάει στην γη και είναι συνήθως υπαγορευμένο από τους «τεχνίτες» της εξουσίας, όχι απαραίτητα σ’ ευθύ αλλά στον πλάγιο λόγο του πολιτικάντη. Ας ασχοληθούμε λοιπόν με το δεύτερο που μυρίζει λίγο μούχλα κι ας αφήσουμε τους ονειροπόλους στο βαθύ μπλε του νυχτερινού ουρανού.
Το αμερικάνικο όνειρο με την ζουμερή σύζυγο, το οικογενειακό αμάξι και το ξύλινο διώροφο σπίτι στα προάστια, το εμπεδώσαμε σε κάθε ταινία που έχουμε δει μιας και σπάνια η φράση «ξένη ταινία» παραπέμπει σε κάτι που δεν είναι αμερικάνικο. Η «μούχλα» του άλλωστε είναι το αστυνομικό εργάκι που μας ταρακουνά στον υποτονικό μας χρόνο. Έλα όμως που έχει και διαφορετικές εκδοχές ανάλογα με την χώρα που κατάγεται το «αμερικανάκι». Στην Ελλαδίτσα κάπου μετά τον πόλεμο και αφού χτίστηκε η νέα τάξη πραγμάτων πάνω στα κόκαλα ανθρώπων που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα, ανακαλύφθηκε η «κεραμίδα πάνω από το κεφάλι» και το «έχε κάτι στην άκρη για μια ώρα ανάγκης». Ο ανθρωπάκος που έχανε την αγροτική γη για να πάει στα δυο μεγάλα αστικά κέντρα ή «Στις φάμπρικες της Γερμανίας και του Βελγίου τις στοές» κατά το κλαψιάρικο λαϊκό άσμα ένιωθε ξεκρέμαστος. Έτσι πιάστηκε από το πεζό όνειρο για να έχει έναν λόγο ν’ ανασάνει. Έχτισε δυο πόλεις που θα ιστορικά μπορούν να τις πουν τα «τέρατα της αντιπαροχής», για να μπει σε μια σπηλιά από σκυρόδεμα, μιας και το κρύο της Ελλάδας δεν έχει μπει σαν διαφήμιση στις αφίσες του ΕΟΤ. Πολλοί τον εκμεταλλεύτηκαν για να του φτιάξουν αυτήν την αλυσίδα. Άλλωστε αυτός που δουλεύει με τα χέρια μόνο αλυσίδα μπορεί να κατέχει και μόνον αυτή μπορεί να χάσει. Το πότε ορίζεται από την ικανότητα του ν’ αντιληφθεί ότι είναι αλυσοδεμένος. Ο χειρότερος εχθρός της ελευθερίας είναι γνωστό ότι αποκτά εικόνα στο πρόσωπο του ευτυχισμένου σκλάβου. Οι κρίκοι της αλυσίδας του σκυροδέματος είναι οι λογαριασμοί που πρέπει να πληρώνει ο κακομοίρης για να διατηρεί την σκλαβιά του μιας και το να μείνεις στον δρόμο πιστέψτε με είναι αρκετά επικίνδυνο. Έτσι το «δικαίωμα του σκυροδέματος» έγινε το κερδοφόρο εμπόρευμα στα χέρια των επιτηδείων. Ποιοι είναι αυτοί; Σας παίρνουν τηλέφωνο σαν «Τράπεζες για το στεγαστικό», σαν «τηλεφωνικές εταιρίες» έχουν την μορφή του υπαλλήλου της ηλεκτρικής εταιρίας όταν σας κόβει το ρεύμα ή του φακέλου με τους λογαριασμούς που σας φέρνει ο ταχυδρόμος για να πληρώσετε. Βαριά αλυσίδα το σκυρόδεμα.
Κι επειδή μια αλυσίδα δεν είναι ποτέ αρκετή ας πιάσουμε και την δεύτερη μιας και τις υπόλοιπες (αμάξι, κοινωνική θέση και άλλες πολλές) θέλουν βιβλίο για την περιγραφή τους. Το κομπόδεμα έχει δύο πηγές. Την κληρονομική που έγινε από την πονηρία ή την τύχη κάποιου προγόνου και προορίζεται να καταναλωθεί από κάποιον «ανίκανο» απόγονο και την προσωπική που ο δημιουργός είναι ο «μικρός θεός» που κρύβει ο καθένας. Φυσικά έφτασε μια μόνο κρίση και ένα χρηματιστήριο για να μας αποδείξει πως η «ασφάλεια» που μας παρέχει είναι κούφια όπως το υλικό που είναι φτιαγμένη. Το «κομπόδεμα» είναι ένα ψέμα που μας εξασφαλίζει το ότι δεν θα τρελαθούμε όταν το «κακό» συμβεί. Γιατροί, δικηγόροι, χρηματιστές, κράτος είναι έτοιμοι να το κατασπαράξουν με την πρώτη ευκαιρία που τους δίνει η αδυναμία μας να κάνουμε πραγματική και κοινωνική ή προσωπική ζωή (άλλωστε οι περισσότερες αρρώστιες στο σύγχρονο κόσμο προέρχονται από το δηλητήριο που καταναλώνουμε ώστε να είναι ανεκτή η ύπαρξη μας).
Αφού λοιπόν σου μίλησα για τις δυο βασικές αλυσίδες ίσως θα έχεις την απορία γιατί σου κάνω τον έξυπνο. Γιατί είμαι αυτός που είναι δεμένος δίπλα σου. Δεν ξέρω αν έχω λύση γι αυτό και αν είχα αν θα την μοιραζόμουνα μαζί σου. Πάντως να θυμάσαι τι σε κρατάει δεμένο είναι ένα βήμα προς την απελευθέρωση δεν ξέρω ίσως τον τρόπο αλλά καταλαβαίνω τον λόγο και ετοιμάζομαι αργά αλλά σταθερά να γίνω αυτό που τόσα χρόνια φοβάσαι. Ένας ελεύθερος ευτυχισμένος άνθρωπος. Δεν σου λέω περισσότερα μιας και αν μιλήσω παραπάνω θα αρχίσει να μου διαφεύγει.
Καλή λευτεριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου