Σας έχω πει τι είναι ο μύθος. Ας δούμε τώρα και την αξία του μέσα στην κοινωνία. Αν νομίζετε ότι σταματάει στο παρελθόν ξανασκεφτείτε το. Μύθοι γράφονται και λέγονται σε όλες τις ιστορικές περιόδους. Επίσης σε όλους τους πολιτισμούς άσχετα με το επίπεδο τους. Κι αυτό γιατί είναι ο καλύτερος τρόπος για να αναπτύσσονται κοινωνικοί δεσμοί στα μέλη μιας ομάδας. Από την απλή περιγραφή της καθημερινότητας ως και τα δελτία ειδήσεων. Η σημερινή κοινωνία της προπαγάνδας και των κατευθυνόμενων μέσων δεν αποτελεί εξαίρεση. Έτσι οι άνθρωποι γεννούν στο μυαλό τους μύθους πότε διαδίδοντας και πότε κακοποιώντας ιστορικά στοιχεία. Η κοινωνία μας δεν αποτελεί εξαίρεση. Το κάθε μέσω επικοινωνίας και διάδοσης ιδεών θέλει ένα παραμυθάκι για να λειτουργήσει. Σήμερα θα εξετάσουμε τρις σύγχρονους μύθους και τις σκοπιμότητες τους μιας και από την βιομηχανική επανάσταση ως το διαδίκτυο η τάση μας να ξεφεύγουμε από την καθημερινότητα αλλάζοντας της τα φώτα είναι αναγκαία. Πόσο; Όσο το φαγητό μας, ένα καλό κρεβάτι ή οι καμπύλες αυτής που θα δούμε στο δρόμο και θα μας τρέξουν τα σάλια. Ας πιάσουμε λοιπόν τρεις μύθους του 19ου αιώνα που όλοι ξέρουμε.
Γαλλία ως γνωστών αποκαλούμε το πρώην βασίλειο των Φράγκων. Επειδή το Φράγκος από το 1204 είναι βρισιά στην χώρα μας υιοθετήσαμε μια παραλλαγή του αρχαίου ονόματος της χώρας των Κελτών. Οι Φράγκοι είναι ένα γερμανικό φύλο που πάτησε στην χώρα ως κατακτητή που καταπίεζε τους προηγούμενους λαούς που κατοικούσαν όπως οι Κέλτες της Βρετάνης ή οι Ίωνες της Μασσαλίας. Ο λιγότερος διπλωμάτης ως προς τους νέους κατακτητές ήταν οι Γκασκόνοι. Αυτοί είναι οι Βάσκοι από την πλευρά που συνορεύει η χώρα με την Ισπανία. Φυσικά Στην διάρκεια της απόλυτης μοναρχίας δεν υπήρχαν αποσχιστικές τάσεις μιας και αποτελούσαν την Βασιλική φρουρά (όπως οι Σκύθες την αστυνομία της αρχαίας Αθήνας). Έλα όμως που το σύγχρονο Κράτος ξεκινούσε την βιομηχανική επανάσταση; Έχοντας Αφαλοκόψει την Βασιλική οικογένεια, οι Γκασκόνοι μένουν άνεργοι. Το ίδιο φαινόμενο παρουσιάζεται στην χώρα μας σε δήμους που για χρόνια έγλειφαν την μεταπολιτευτική εξουσία. Τότε ο Αλέξανδρος Δουμάς έφτιαξε το κατάλληλο βιβλίο. Ο επαρχιώτης που φτάνει στην Πρωτεύουσα για να βρει την τύχη του σαν Φρουρός. Ο συμβολισμός παραπέμπει στο βιομηχανικό Παρίσι και στους χιλιάδες μετανάστες του. Φυσικά έτσι τονίζουν το εθνικό ιδεώδες την σύγχρονης Γαλλίας. Ακόμα και στην χώρα μας οι φύλακες των εργοστασίων είναι νεοφερμένοι συνήθως επαρχιώτες. Τους Τρεις Σωματοφύλακες τους έχουμε διαβάσει όλοι.
Η Βιομηχανική επανάσταση Ξεκινά λίγο πιο νωρίς στην Βρετανία. Οι αστική τάξη μορφώνεται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Το στέμμα την χρειάζεται μιας και είναι απειλή για την αριστοκρατία που πάντα το αμφισβητούσε. Ο Λαουτζίκος είναι βολεμένος στην αγροτική ζωή όπως είναι σήμερα στις τρεις και εξήντα που του εξασφαλίζουν τα προγράμματα του ΟΑΕΔ. Έλα όμως πως δεν χωράνε όλοι στην Βρετανική επαρχία. Αρχικά έχουμε ανάπτυξη του διαμετακομιστικού εμπορίου με τις αποικίες. Έτσι θέλουμε κόσμο για τα καράβια μας. Μετά θέλουμε κόσμο για να δουλέψει στις αποικίες μιας και το δουλεμπόριο το ελέγχουν οι Πορτογάλοι. Τέλος χρειαζόμαστε βιοτεχνικούς στην αρχή και βιομηχανικούς μετά εργάτες. Φυσικά όλοι αυτοί αποκόπτονται από τις οικογένειες τους πολλές φορές με βίαιο τρόπο. Όπως ακριβώς ο ναυαγός. Ο Ντάνιελ Νταφόε σαν επιχειρηματίας έχει αναλάβει τον παρηγορητικό ως προς το “ψωμί της ξενιτιάς” ρόλο. Διδάσκει το πολύ απλό. Αν έχετε τον δυτικό τρόπο σκέψης ακόμα και να ναυαγήσετε μπορείτε να ζήσετε για χρόνια. Σήμερα βλέπω πολλούς που έχουν ναυαγήσει στα σύγχρονα αστικά κέντρα σε όλο τον κόσμο. Βλέπω μπροστά μου την άθλια φιγούρα που λέγεται Ροβινσώνας Κρούσος.
Φυσικά το οικονομικό σύστημα που ζούμε δεν άργησε να δείξει το απάνθρωπο πρόσωπο του. Ακόμα θυμάμαι ιστορίες από το παππού μου για την ζωή πριν το οκτάωρο. Οι παλιές επαρχιώτικες γιορτές δεν υπάρχου για τους εργάτες. Οι εξαθλιωμένοι εργαζόμενοι αρχίζουν τις εξεγέρσεις στον σύγχρονο δυτικό κόσμο. Ο Κάρολος Ντίκενς ξέρει πως η αδιάλλακτη στάση των εργοδοτών δημιουργεί τα προβλήματα. Έτσι πρέπει να τους πείσουμε ότι αν δεν χαλαρώσουν λίγο τα λουριά τους περιμένει ένας βαρύς μεταφυσικός πέλεκυς. Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή που κολλάει παντού. Σε αρχαιότερες δοξασίες και βασικά στην ανάγκη για λίγες μέρες ανάπαυσης. Αν βγάλουμε και κέρδος από αυτό ακόμα καλύτερα. Ο κόκκινο Άγιος Βασίλης άλλωστε αποφέρει τόσα κέρδη στην βιομηχανία και το εμπόριο που καλό είναι να υπάρχει. Ο στριμμένος εργοδότης που ακούει στο όνομα Εμπενίζερ Σκρουτζ πρέπει να ξέρει πως αν δεν δώσει τον απαραίτητο αέρα στου εργαζόμενους του θα τον Φάει το μαύρο σκοτάδι. Έτσι έχουμε την Χριστουγεννιάτικη ιστορία που την πληρώνουμε ακριβά κάθε χρόνο σε δώρα και πρόσκαιρες διασκεδάσεις.
Αν καταλάβατε καλά οι αστικοί μύθοι και τα μυθιστορήματα είναι κάτι που θα συνεχίσει να βγαίνει . Αφού απολαύσετε το περιεχόμενο τους ψάξτε και λίγο συμβολισμό. Μπορεί να είναι από την πιο όμορφη κατάθεση ψυχής μέχρι την πιο βρώμικη προπαγάνδα.
Γαλλία ως γνωστών αποκαλούμε το πρώην βασίλειο των Φράγκων. Επειδή το Φράγκος από το 1204 είναι βρισιά στην χώρα μας υιοθετήσαμε μια παραλλαγή του αρχαίου ονόματος της χώρας των Κελτών. Οι Φράγκοι είναι ένα γερμανικό φύλο που πάτησε στην χώρα ως κατακτητή που καταπίεζε τους προηγούμενους λαούς που κατοικούσαν όπως οι Κέλτες της Βρετάνης ή οι Ίωνες της Μασσαλίας. Ο λιγότερος διπλωμάτης ως προς τους νέους κατακτητές ήταν οι Γκασκόνοι. Αυτοί είναι οι Βάσκοι από την πλευρά που συνορεύει η χώρα με την Ισπανία. Φυσικά Στην διάρκεια της απόλυτης μοναρχίας δεν υπήρχαν αποσχιστικές τάσεις μιας και αποτελούσαν την Βασιλική φρουρά (όπως οι Σκύθες την αστυνομία της αρχαίας Αθήνας). Έλα όμως που το σύγχρονο Κράτος ξεκινούσε την βιομηχανική επανάσταση; Έχοντας Αφαλοκόψει την Βασιλική οικογένεια, οι Γκασκόνοι μένουν άνεργοι. Το ίδιο φαινόμενο παρουσιάζεται στην χώρα μας σε δήμους που για χρόνια έγλειφαν την μεταπολιτευτική εξουσία. Τότε ο Αλέξανδρος Δουμάς έφτιαξε το κατάλληλο βιβλίο. Ο επαρχιώτης που φτάνει στην Πρωτεύουσα για να βρει την τύχη του σαν Φρουρός. Ο συμβολισμός παραπέμπει στο βιομηχανικό Παρίσι και στους χιλιάδες μετανάστες του. Φυσικά έτσι τονίζουν το εθνικό ιδεώδες την σύγχρονης Γαλλίας. Ακόμα και στην χώρα μας οι φύλακες των εργοστασίων είναι νεοφερμένοι συνήθως επαρχιώτες. Τους Τρεις Σωματοφύλακες τους έχουμε διαβάσει όλοι.
Η Βιομηχανική επανάσταση Ξεκινά λίγο πιο νωρίς στην Βρετανία. Οι αστική τάξη μορφώνεται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Το στέμμα την χρειάζεται μιας και είναι απειλή για την αριστοκρατία που πάντα το αμφισβητούσε. Ο Λαουτζίκος είναι βολεμένος στην αγροτική ζωή όπως είναι σήμερα στις τρεις και εξήντα που του εξασφαλίζουν τα προγράμματα του ΟΑΕΔ. Έλα όμως πως δεν χωράνε όλοι στην Βρετανική επαρχία. Αρχικά έχουμε ανάπτυξη του διαμετακομιστικού εμπορίου με τις αποικίες. Έτσι θέλουμε κόσμο για τα καράβια μας. Μετά θέλουμε κόσμο για να δουλέψει στις αποικίες μιας και το δουλεμπόριο το ελέγχουν οι Πορτογάλοι. Τέλος χρειαζόμαστε βιοτεχνικούς στην αρχή και βιομηχανικούς μετά εργάτες. Φυσικά όλοι αυτοί αποκόπτονται από τις οικογένειες τους πολλές φορές με βίαιο τρόπο. Όπως ακριβώς ο ναυαγός. Ο Ντάνιελ Νταφόε σαν επιχειρηματίας έχει αναλάβει τον παρηγορητικό ως προς το “ψωμί της ξενιτιάς” ρόλο. Διδάσκει το πολύ απλό. Αν έχετε τον δυτικό τρόπο σκέψης ακόμα και να ναυαγήσετε μπορείτε να ζήσετε για χρόνια. Σήμερα βλέπω πολλούς που έχουν ναυαγήσει στα σύγχρονα αστικά κέντρα σε όλο τον κόσμο. Βλέπω μπροστά μου την άθλια φιγούρα που λέγεται Ροβινσώνας Κρούσος.
Φυσικά το οικονομικό σύστημα που ζούμε δεν άργησε να δείξει το απάνθρωπο πρόσωπο του. Ακόμα θυμάμαι ιστορίες από το παππού μου για την ζωή πριν το οκτάωρο. Οι παλιές επαρχιώτικες γιορτές δεν υπάρχου για τους εργάτες. Οι εξαθλιωμένοι εργαζόμενοι αρχίζουν τις εξεγέρσεις στον σύγχρονο δυτικό κόσμο. Ο Κάρολος Ντίκενς ξέρει πως η αδιάλλακτη στάση των εργοδοτών δημιουργεί τα προβλήματα. Έτσι πρέπει να τους πείσουμε ότι αν δεν χαλαρώσουν λίγο τα λουριά τους περιμένει ένας βαρύς μεταφυσικός πέλεκυς. Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή που κολλάει παντού. Σε αρχαιότερες δοξασίες και βασικά στην ανάγκη για λίγες μέρες ανάπαυσης. Αν βγάλουμε και κέρδος από αυτό ακόμα καλύτερα. Ο κόκκινο Άγιος Βασίλης άλλωστε αποφέρει τόσα κέρδη στην βιομηχανία και το εμπόριο που καλό είναι να υπάρχει. Ο στριμμένος εργοδότης που ακούει στο όνομα Εμπενίζερ Σκρουτζ πρέπει να ξέρει πως αν δεν δώσει τον απαραίτητο αέρα στου εργαζόμενους του θα τον Φάει το μαύρο σκοτάδι. Έτσι έχουμε την Χριστουγεννιάτικη ιστορία που την πληρώνουμε ακριβά κάθε χρόνο σε δώρα και πρόσκαιρες διασκεδάσεις.
Αν καταλάβατε καλά οι αστικοί μύθοι και τα μυθιστορήματα είναι κάτι που θα συνεχίσει να βγαίνει . Αφού απολαύσετε το περιεχόμενο τους ψάξτε και λίγο συμβολισμό. Μπορεί να είναι από την πιο όμορφη κατάθεση ψυχής μέχρι την πιο βρώμικη προπαγάνδα.
Πηγή: ΜΥΘΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου