Όταν τρως τα παιδιά σου την ώρα που τα διδάσκεις.

Κανιβαλισμός. Ένα από τα δομικά στοιχεία του πολιτισμού. Πριν βιαστείτε να εξοργιστείτε ρίξτε μια ματιά γύρω. Ακόμα πιο καλά αφουγκραστείτε τον οργισμένο μονόλογο του Νεοέλληνα. Ο κανίβαλος υπάρχει σ' όλον τον κόσμο με διάφορες εθνικότητες και ευρύ εδεσματολόγιο. Φυσικά αυτός ο κανίβαλος προς το παρόν δεν μ' απασχολεί μιας και είναι φτωχός συγγενής του Μέγιστου του είδους. Ο άντρας της Ρέας ο γιος του Ουρανού και της Γαίας είναι ο ήρωας του σημερινού αναγνώσματος. Πατέρας του Δία δηλαδή της εξουσίας τον εξορίζουμε στα Τάρταρα μέχρι να μας καταπιεί. Αλλά αλήθεια τι είναι ουσιαστικά ο Κρόνος;

Η Φυσική μας παρουσία στον αντιληπτό κόσμο ξεκινά μ' ένα αόρατο ρολόι για οδηγό και ερμηνευτή των πράξεων μας. Γεννιόμαστε με μια τάση και διδασκόμαστε από το περιβάλλον μας. Το πόσο θα υπάρχουμε το ορίζουν τρία πράγματα. Ο σκοπός, η θέληση και οι συνθήκες. Αυτό είναι η μία πλευρά. Στην άλλη βρίσκεται ο Τιτάνας μας. Φυσικά αυτός είναι και ο μεγάλος δάσκαλος. Κανείς δεν γεννήθηκε ξέροντας. Ο Χρόνος είναι αυτός που μας δείχνει το αποτέλεσμα τον πράξεων μας. Φυσικά αν η τάση μας είναι η νόηση. Στην άλλη περίπτωση που νομίζουμε ότι είμαστε το κέντρο του σύμπαντος ο μεγάλος δεν κάνει τίποτα. Απλά μας καταπίνει για να ελαττώσει τους άχρηστους πάνω στον πλανήτη. Αν είναι δίκαιος ή άδικος; Το άρθρο ουσιαστικά είναι μια πρόταση για να κουβεντιάσετε έστω και με τον εαυτό σας. Αν θέλετε έτοιμα και αβίαστα συμπεράσματα έχετε ατυχήσει. Υπάρχουν πολλοί που έχουν σαν σημαία την χειραγώγηση. Ένας ακόμα είναι περιττός.

Ο σύζυγος της Ρέας (ή της ροής) έχει ένα σκοπό. Να καταστείλει το μόνιμο. Σ' αυτήν την ζωή τίποτα δεν είναι μόνιμο. Ούτε καν τα προβλήματα μας. Γεννιόμαστε ξεδοντιάρικα μωρά και πεθαίνουμε γέροι με μασέλα μ' ένα σκοπό. Να μάθουμε μερικά πράγματα ώστε να βελτιώσουμε αυτόν τον μεγάλο οργανισμό που λέγεται “κοινωνία των ανθρώπων”. Ο δάσκαλος μας είναι ο Κρόνος (ή ο χρόνος). Βέβαια κάθε φορά που μας διδάσκει μας αφαιρεί και κάτι τρώγοντας μας όσο πιο αργά γίνεται. Το αν θα πάρουμε το μάθημα είναι δικό μας θέμα. Το συνήθειο να ευνουχίζει το έχει ακόμα. Στέλνει στις γυναίκες μια εμμηνόπαυση και στους άντρες μια στυτική δυσλειτουργία που είναι όλη δική τους. Ανάλογα με το πόσο θα τον σεβαστείς θα είναι και επιεικής μαζί σου.

Ο Πατέρας του Δία ψευδώς νομίζουμε ότι νικήθηκε από τον γιο του. Καμιά εξουσία δεν κρατά αιώνια. Κανένα κράτος δεν υπάρχει για πάντα. Όση βία και ν' ασκήσεις όταν έρθει η ώρα σου θα πάρεις τα δυο κυβικά χώμα που σου αναλογούν. Σημασία δεν έχει έτσι κι αλλιώς το τι κάνει ο τιτάνας με το ρολόι στο χέρι. Ο άνθρωπος εδώ και πολλά χρόνια έχει την ψευδαίσθηση του ότι είναι αιώνιος. Εκεί την πατάει. Έχει μέσα στο κλούβιο περιεχόμενο της κρανιακής του κοιλότητας χώσει το άπειρο και ξεχνά το βασικό. Το άπειρο για να έχει υπόσταση χρειάζεται το πεπερασμένο. Την ώρα που σκεφτόμουν αυτά που γράφω κόντεψα να μην τελειώσω γιατί τρεις φελλοί που μιλούσαν στο κινητό την ώρα που οδηγούσαν πήγαν να με μετατρέψουν σε λέκε στο οδόστρωμα. Έτσι γνωρίζοντας το πεπερασμένο γράφω για να προσεγγίσω (για όσο θα είναι κατανοητή η γλώσσα που μιλάω και σκέφτομαι) το άπειρο. Όσο για τους φελλούς; Πετυχαίνω το είδος τους στα νεκροταφεία που πηγαίνω ακούγοντας το σχόλιο όταν είναι η κηδεία τους “κρίμα τόσο νέος”.

Συνοψίζοντας λοιπόν, και με κάποιες εξαιρέσεις πάντα, όλοι άνθρωποι έχουμε έναν κοινό δάσκαλο. Αυτός μας δείχνει τα σωστά και τα λάθη μας. Μας δείχνει το πόσο προσωρινοί είμαστε και το πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε. Αν πάρουμε το μάθημα μας έχει καλώς. Έχουμε γίνει καλύτεροι όσο ζούμε και έχουν να πουν κάτι καλό όταν γίνουμε τροφή για τα σκουλήκια. Ο Μεγάλος δάσκαλος θα μας διδάξει και θα μας καταπιεί έτσι κι αλλιώς. Σημασία έχει εμείς τι θα κερδίσουμε. Ο γιος του Ουρανού και της Γης συνεχίζει την δουλειά του κανονικά και μέσα από τα τάρταρα. Να τρώει τα παιδιά του.

Πηγή: ΜΥΘΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ