Ο πατέρας όλων ή ο μεγάλος θεατρίνος;

Η καλύτερη διασκέδαση που είχα ποτέ είναι η πεζοπορία. Το άριστο είναι όταν είχα και κάποιον που μπορούσε να κάνει και διάλογο. Σε μια τέτοια πορεία ο συνομιλητής μου, μου είπε το εξής παράδοξο. “Το ξέρεις ότι σε Πέντε χιλιάδες χρόνια καταγεγραμμένης ιστορίας έχουμε μόλις δεκαπέντε μέρες παγκόσμιας ειρήνης;”. Βέβαια επειδή αυτός που το είπε το έχει το θέμα της σεξουαλικής διέγερσης με τα “αμυντικά θέματα” δεν έδωσα σημασία. Έλα όμως που το άκουγα για δεύτερη φορά. Την πρώτη το άκουσα από άνθρωπο που ανήκει και σε άλλο πολιτικό χώρο και με άλλη αντίληψη. Κι ερχόμαστε στο δηλωμένο από το ίδιο τον Δία σαν τον πιο μισητό θεό. Το νόμιμο γιο του το Άρη. Αλήθεια όμως τι είναι ο πόλεμος;

Ο Ηράκλειτος τον αναφέρει σαν τον πατέρα των πάντων. Ο Μακιαβέλι συμβουλεύει τον Λορέντζο των Μεδίκων πως όταν έχει αδιέξοδο την πολιτική του, ο πόλεμος είναι η θεατρική παράσταση που λύνει το πρόβλημα. Ο Κλαούσεβιτς το επεκτείνει λέγοντας πως ο ίδιος ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα. Ο Μαρξ του δίνει το στοιχείο της πάλης των τάξεων και φυσικά τα υπουργεία εθνικής άμυνας της κάθε χώρας σαν μια ευκαιρία για μεγάλο φαγοπότι. Δηλαδή αυτό το Ομηρικό “μισητό” το βλέπω να χάνεται μέσα στην ιστορία . Ο Θεός μας αν και αντιπαθής είναι χρήσιμος τόσο θεωρητικά, αλλά και πρακτικά. Για να προλάβω τους κακοπροαίρετους ένα βέβαια θα πω. Δεν είμαι οπαδός του. Στην περίπτωση όμως αυτή η δική μου άποψη δεν μετράει. Κι αυτό γιατί πρώτον αυτοί που χαίρονται μ' αυτά είναι κρυμμένοι συνήθως στα μετόπισθεν και γιατί είτε το θέλουμε είτε όχι οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι φτιαγμένες πάνω σε δόγματα πολέμου. Κι επειδή οι νοήμονες είναι παντού μειοψηφία ο Άρης έχει μπόλικη δουλειά.

Φυσικά επειδή ο χρόνος είναι περιορισμένος θα πιάσω την άποψη των δύο πρεσβύτερων που ανέφερα. Άλλωστε μετά από κάποια σχόλια ξέρω ότι απευθύνομαι σε περιορισμένο αριθμό ανθρώπων που είναι και αρκετοί. Για όσους το καταλάβουν δεν γράφω για όλους. Ας δούμε λοιπόν αυτό “το πατέρας πάντων”. Τι είναι οι περισσότερες εφευρέσεις; Αν σας έρθει στο μυαλό η λέξη “όπλα” κερδίσατε. Ο υπολογιστής που γράφω είναι κατά μεγάλο μέρος σχέδιο της πολεμικής βιομηχανίας για της εξασφάλιση γρήγορων και με ακρίβεια υπολογισμών. Το διαδύκτιο είναι η προσπάθεια εξασφάλισης επικοινωνιών σε κατάσταση ακραίων πολεμικών ενεργειών. Οι περισσότερες εργαλειομηχανές είχαν σαν σκοπό την ακρίβεια στην ανάπτυξη της βιομηχανίας όπλων. Η αεροναυπηγική χρηματοδοτήθηκε στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Τα βαριά παυσίπονα όπως η μορφίνη και η ηρωίνη ήταν για τους τραυματίες στα πεδία μάχης. Τα ηλεκτρονικά εξαρτήματα από του ημιαγωγούς ως τα κυκλώματα μεγάλης ολοκλήρωσης ήταν για την εξασφάλιση ελαφρύτερων στρατιωτικών ασυρμάτων. Οι δορυφόροι και και τα διαστημόπλοια. Όλα για χάρη του Θεού του πολέμου. Όντως έχει δίκιο ο Ηράκλειτος. Ο πατέρας των περισσότερων εφευρέσεων είναι ο Άρης μιας και στο όνομα του γίνονται. Κι αυτό γιατί ότι είναι προϊόν της “ειρήνης” δεν είναι τίποτα άλλο παρά πολεμική προετοιμασία.

Κι ερχόμαστε στον Μακιαβέλι. Είναι άραγε θεατρική παράσταση ο πόλεμος; Ο Άρης είναι θεατρίνος; Θα έλεγα πως ναι. Κάθε φορά που η κάθε εξουσία τα βρίσκει σκούρα υπάρχουν τα λεγόμενα “θερμά επεισόδια”. Φυσικά δεν είναι και τόσο απλό. Βλέπετε ο Θεός μας δεν συχνάζει όπως λάθος νομίζουμε μόνο σε πεδία μάχης. Συχνάζει και στα χρηματιστήρια, στην διπλανή μας πόρτα σαν τον κακοπροαίρετο γείτονα. Στις γυναίκες συχνάζει στο καθρέφτη και τα καλλυντικά τους μιας και η παράνομη του σχέση με την Αφροδίτη ισχύει και στις μέρες μας, Εκεί είναι που δίνει ρέστα σαν θεατρίνος. Και αν νομίζεται ότι το ξεκατίνιασμα δεν είναι πολεμική πράξη γελιέστε. Όσο πιο ακίνδυνο φαίνεται ένα όπλο τόσο πιο πολλά θύματα έχει. Οι ατομική βόμβα είναι μέσα σε υπόστεγο. Η καραμπίνα του γείτονα για το “έγκλημα τιμής” ή την “κτηματική διαφωνία” έχει πιο πολλούς νεκρούς. Και βέβαια πριν τον κάθε φόνο υπάρχει ένας ερμαφρόδιτος καυγάς. Άρα και Ο Νικολό έχει δίκιο.

Είναι περιττό λοιπόν να προσπαθήσουμε να βρούμε το τι ισχύει μιας και όταν μιλάμε για τον Άρη ισχύουν τα πάντα. Κι αυτό γιατί απλά ο θεός του πολέμου δεν είναι τίποτα παραπάνω από την κτηνώδη και βάρβαρη φύση μας.

Πηγή: ΜΥΘΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Όταν τρως τα παιδιά σου την ώρα που τα διδάσκεις.

Κανιβαλισμός. Ένα από τα δομικά στοιχεία του πολιτισμού. Πριν βιαστείτε να εξοργιστείτε ρίξτε μια ματιά γύρω. Ακόμα πιο καλά αφουγκραστείτε τον οργισμένο μονόλογο του Νεοέλληνα. Ο κανίβαλος υπάρχει σ' όλον τον κόσμο με διάφορες εθνικότητες και ευρύ εδεσματολόγιο. Φυσικά αυτός ο κανίβαλος προς το παρόν δεν μ' απασχολεί μιας και είναι φτωχός συγγενής του Μέγιστου του είδους. Ο άντρας της Ρέας ο γιος του Ουρανού και της Γαίας είναι ο ήρωας του σημερινού αναγνώσματος. Πατέρας του Δία δηλαδή της εξουσίας τον εξορίζουμε στα Τάρταρα μέχρι να μας καταπιεί. Αλλά αλήθεια τι είναι ουσιαστικά ο Κρόνος;

Η Φυσική μας παρουσία στον αντιληπτό κόσμο ξεκινά μ' ένα αόρατο ρολόι για οδηγό και ερμηνευτή των πράξεων μας. Γεννιόμαστε με μια τάση και διδασκόμαστε από το περιβάλλον μας. Το πόσο θα υπάρχουμε το ορίζουν τρία πράγματα. Ο σκοπός, η θέληση και οι συνθήκες. Αυτό είναι η μία πλευρά. Στην άλλη βρίσκεται ο Τιτάνας μας. Φυσικά αυτός είναι και ο μεγάλος δάσκαλος. Κανείς δεν γεννήθηκε ξέροντας. Ο Χρόνος είναι αυτός που μας δείχνει το αποτέλεσμα τον πράξεων μας. Φυσικά αν η τάση μας είναι η νόηση. Στην άλλη περίπτωση που νομίζουμε ότι είμαστε το κέντρο του σύμπαντος ο μεγάλος δεν κάνει τίποτα. Απλά μας καταπίνει για να ελαττώσει τους άχρηστους πάνω στον πλανήτη. Αν είναι δίκαιος ή άδικος; Το άρθρο ουσιαστικά είναι μια πρόταση για να κουβεντιάσετε έστω και με τον εαυτό σας. Αν θέλετε έτοιμα και αβίαστα συμπεράσματα έχετε ατυχήσει. Υπάρχουν πολλοί που έχουν σαν σημαία την χειραγώγηση. Ένας ακόμα είναι περιττός.

Ο σύζυγος της Ρέας (ή της ροής) έχει ένα σκοπό. Να καταστείλει το μόνιμο. Σ' αυτήν την ζωή τίποτα δεν είναι μόνιμο. Ούτε καν τα προβλήματα μας. Γεννιόμαστε ξεδοντιάρικα μωρά και πεθαίνουμε γέροι με μασέλα μ' ένα σκοπό. Να μάθουμε μερικά πράγματα ώστε να βελτιώσουμε αυτόν τον μεγάλο οργανισμό που λέγεται “κοινωνία των ανθρώπων”. Ο δάσκαλος μας είναι ο Κρόνος (ή ο χρόνος). Βέβαια κάθε φορά που μας διδάσκει μας αφαιρεί και κάτι τρώγοντας μας όσο πιο αργά γίνεται. Το αν θα πάρουμε το μάθημα είναι δικό μας θέμα. Το συνήθειο να ευνουχίζει το έχει ακόμα. Στέλνει στις γυναίκες μια εμμηνόπαυση και στους άντρες μια στυτική δυσλειτουργία που είναι όλη δική τους. Ανάλογα με το πόσο θα τον σεβαστείς θα είναι και επιεικής μαζί σου.

Ο Πατέρας του Δία ψευδώς νομίζουμε ότι νικήθηκε από τον γιο του. Καμιά εξουσία δεν κρατά αιώνια. Κανένα κράτος δεν υπάρχει για πάντα. Όση βία και ν' ασκήσεις όταν έρθει η ώρα σου θα πάρεις τα δυο κυβικά χώμα που σου αναλογούν. Σημασία δεν έχει έτσι κι αλλιώς το τι κάνει ο τιτάνας με το ρολόι στο χέρι. Ο άνθρωπος εδώ και πολλά χρόνια έχει την ψευδαίσθηση του ότι είναι αιώνιος. Εκεί την πατάει. Έχει μέσα στο κλούβιο περιεχόμενο της κρανιακής του κοιλότητας χώσει το άπειρο και ξεχνά το βασικό. Το άπειρο για να έχει υπόσταση χρειάζεται το πεπερασμένο. Την ώρα που σκεφτόμουν αυτά που γράφω κόντεψα να μην τελειώσω γιατί τρεις φελλοί που μιλούσαν στο κινητό την ώρα που οδηγούσαν πήγαν να με μετατρέψουν σε λέκε στο οδόστρωμα. Έτσι γνωρίζοντας το πεπερασμένο γράφω για να προσεγγίσω (για όσο θα είναι κατανοητή η γλώσσα που μιλάω και σκέφτομαι) το άπειρο. Όσο για τους φελλούς; Πετυχαίνω το είδος τους στα νεκροταφεία που πηγαίνω ακούγοντας το σχόλιο όταν είναι η κηδεία τους “κρίμα τόσο νέος”.

Συνοψίζοντας λοιπόν, και με κάποιες εξαιρέσεις πάντα, όλοι άνθρωποι έχουμε έναν κοινό δάσκαλο. Αυτός μας δείχνει τα σωστά και τα λάθη μας. Μας δείχνει το πόσο προσωρινοί είμαστε και το πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε. Αν πάρουμε το μάθημα μας έχει καλώς. Έχουμε γίνει καλύτεροι όσο ζούμε και έχουν να πουν κάτι καλό όταν γίνουμε τροφή για τα σκουλήκια. Ο Μεγάλος δάσκαλος θα μας διδάξει και θα μας καταπιεί έτσι κι αλλιώς. Σημασία έχει εμείς τι θα κερδίσουμε. Ο γιος του Ουρανού και της Γης συνεχίζει την δουλειά του κανονικά και μέσα από τα τάρταρα. Να τρώει τα παιδιά του.

Πηγή: ΜΥΘΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ