Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται αναγνώστη μου. Ξέρω πως σε
ταλαιπωρώ με τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου, αλλά πίστεψε με αν δεν το κάνω
θα το κάνεις μόνος σου και με τον άσχημο τρόπο. Ήδη πήρες τον στραβό τον δρόμο
και την εύκολη ζωή κατά το λαϊκό άσμα. Φυσικά το κελί 33 είναι η αισιόδοξη
κατάληξη στο παραλήρημα σου. Κάθε φορά που σε συναντάω σ’ όποιο δρομάκι και να
μπω τρομάζω από το μεγαλείο της παράνοιας σου. Αυτή η προσωπικότητα του
Καλιγούλα με την μάσκα του Λεωνίδα που φοράς μ’ αφήνει άναυδο. Το ασυμβίβαστο
βέβαια δεν μπορείς να το δεις. Όχι γιατί δεν μπορείς να σκεφτείς λογικά αλλά
γιατί η λογική κάνει μόνιμη παρέα με την αλήθεια κι αυτό δεν το αντέχεις.
Αδυνατείς να δεχτείς ότι η γενναιότητα περνά μέσα από τον μέλανα ζωμό. Κανείς
άλλωστε δεν ξεκίνησε να πολεμά αν δεν τον έχει κόψει πρώτα η λόρδα. Εσύ θέλεις
την Δωρική γενναιότητα και την Ιωνική κουζίνα. Έλα όμως που ούτε με την νέα
τάξη Περσών θέλεις να συγκρουστείς. Έτσι Μιλάς για Θερμοπύλες φορώντας τα ρούχα
του Ξέρξη.
Βέβαια είναι δύσκολο να σου πω με επιχειρήματα αυτό που
κάνεις μιας και περίτεχνα διυλίζεις τον Κώνωπα και καταπίνεις την κάμηλο ως
γνήσιος Φαρισαίος. Μόνο που δεν έχεις τα κότσια να κρατήσεις τα στοιχειώδη
προσχήματα και έτσι απλά κατηγορείς τους απογόνους τους με ένα ύφος που μόνο σε
ζήλια μπορεί να αποδοθεί. Οι πρόγονοι σου που λες φίλε μου πριν να τα βάλουν με
τους εξ ανατολάς εχθρούς τους πολέμησαν έναν μεγαλύτερο εχθρό. Την
δεισιδαιμονία στο δικό τους Πάνθεο. Δεν ξέρω αν σου λέει τίποτα το όνομα Θαλής
ή το όνομα Πυθαγόρας πέρα από μια χρονική περίοδο. Πριν απ’ αυτούς πάντως ο
Ήλιος ήταν Άρμα που καβαλούσε ο Απόλλωνας σαν αμάξι αγώνων και ο Δίας
κατακεραύνωνε όποιον τολμούσε να τον αμφισβητήσει. Μιλάς για τον αρχαίο
ελληνικό πολιτισμό ξεχνώντας τα δυο του βασικά στοιχεία. Την λογική και τον
ουμανισμό. Μιλάς για τον Αλέξανδρο, αγνοώντας την περιγραφή του τι είναι
βάρβαρος κατ’ αυτόν. Κι εκεί έρχεται το ερώτημα σχετικά με τον Δία. Τι είναι οι
κεραυνοί του αρχηγού; Αλήθεια ποιος τους φτιάχνει; Δεν θα μπω στον κόπο να σου
διηγηθώ παραμυθάκια. Κάνουμε την Ελληνική Μυθολογία στο σχολείο, όπως και την
Εβραϊκή με λίγο περισσότερο ζήλο από το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Όλα τα
σχολεία ξεκινάνε την μέρα τους με το «Άγιος ο Θεός» της συνταγματικά
κατοχυρωμένης θρησκείας μας, δείχνοντας το τι θέλουν να σ’ επιβάλουν αυτοί που
ανέχεσαι σαν γνήσιος ραγιάς. Αν κάποιο παιδάκι μάλιστα έχει αντίρρηση
φροντίζεις από εκείνη την ηλικία να το περιθωριοποιήσεις. Ναι φίλε μου ο
κεραυνός του Δία σφυρηλατείται από το σχολείο σου και από την ανοχή σου, ακόμα
από την εποχή που μόλις άρχισες να περπατάς και να μιλάς. Κι επειδή ο Δίας είναι
πονηρός φροντίζει να πατήσει την τσαγιέρα πριν γίνει τραίνο κατά το ποντιακό
ανέκδοτο. Φυσικά τις πτήσεις του γαιδάρου τις συνεχίζεις καθ όλη την διάρκεια
της ζωής σου. Από τον τρόπο που σκέφτεσαι μέχρι τον τρόπο που εκφράζεσαι ή
διασκεδάζεις. Για χιλιετίες μετονόμασες τους Αρχαίου θεούς σε πολιούχους
Άγιους, μιας και δεν είχες τα κότσια να αρνηθείς τίποτα από τα δύο. Όσοι το
έκαναν άλλωστε τους περίμενε τραγικό τέλος. Ξέρεις γιατί; Γιατί η λέξη Έλληνας
μέσα στο μυαλό σου έχει την ίδια σύνθεση με τον πουρέ της πατάτας. Βέβαια δεν
είσαι ο μόνος. Έχεις τα ίδια χαρακτηριστικά με όλους όσους διαιώνισαν το είδος
τους πάνω στον πλανήτη. Την υποταγή με τις απόλυτες παρωπίδες. Και όταν αυτή σε
φορτώσει με ενοχές τρέχεις στον αφέντη σου, τον φυσικό ή τον μεταφυσικό, για να
δώσεις λογαριασμό ή να ζητήσεις προστασία. Και ναι, τότε αλήθεια γίνεται μια
ηλεκτρική εκκένωση. Είναι ο κεραυνός του Δία που τον έδωσε η υποταγή σου.
Πηγή: ΜΥΘΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
