Σήμερα είναι μια ανάγνωση αφιερωμένη στα τέρατα. Υπάρχουν πολλά στις μέρες μας και μπορώ να πω με σιγουριά ότι ζω ανάμεσα τους. Αυτό βέβαια δεν είναι απαραίτητα κακό. Τα τέρατα έχουν πολύ πλάκα. Επίσης μεγάλο ενδιαφέρον από ψυχιατρικής πλευράς. Το πιο εντυπωσιακό βέβαια είναι η Μέδουσα. Έχω γνωρίσει πολλές του είδους. Είναι οι πηδηχτούλες κοπελίτσες που έβγαλαν με το ζόρι την μέση εκπαίδευση. Αυτό τις οδηγεί στο μόνο πτυχίο που τις απομένει. Αυτό της ανωτάτης παντρευτικής. Οι περισσότερες από ελαττωματικές και βαθιά θρησκευόμενες οικογένειες. Ξεχύνονται στα διάφορα μπαράκια για να βρουν το “θύμα”. Αυτός είναι κάποιος πιτσιρικάς κόκορας που άμα τις φουσκώσει στην καλύτερη περίπτωση τις παντρεύεται. Αυτό είναι το καλό σενάριο. Τότε η Μέδουσα γίνεται Κητώ και ετοιμάζει την επόμενη. Το κακό σενάριο είναι όταν ο κόκορας είναι παντρεμένος. Φυσικά υπόσχεται ότι θα χωρίσει. Έτσι όταν την βαρεθεί την κάνει πάσα στον επόμενο παντρεμένο. Οι ελεύθεροι βέβαια που τα μαθαίνουν όλα αρχίζουν και εξαφανίζονται. Κι επειδή το κουτσομπολιό στο αντρικό φύλο αν και σπάνιο είναι θανατηφόρο συμβαίνει το αναμενόμενο. Η ηρωίδα μας το μαθαίνει και μάλιστα με τον άσχημο τρόπο. Έτσι σαν θρησκόληπτη που είναι έρχεται η Αθηνά και της αλλάζει τα φώτα.
Παρατηρώντας την φόρμα ανακάλυψα κάτι βασικό. Όλες πέρασαν την πόρτα του ψυχιατρείου. Όλες είχαν οικογένειες αδιάφορες. Το ποιο φριχτό ήταν πως ζούσαν στο παραμύθι της κοινωνίας του “φαίνεστε”. Η θρησκοληψία των οικογενειών περνούσε στα κορίτσια αυτά πολύ ύπουλα. Πάω στοίχημα πως η συμβουλή της μητέρας προς την κόρη ήταν “κοίτα να τυλίξεις κανέναν να σε ταΐζει”. Η επόμενη συμβουλή ήταν μάλλον “κάνε οτιδήποτε αρκεί να μην το μάθει η γειτονιά”. Έλα όμως που το βίτσιο της κοινωνίας μας είναι η ζωή των άλλων. Ο ανταγωνισμός, η θρησκοληψία και η αμορφωσιά οδηγούν σ' ένα μέρος. Στο τρελάδικο. Η Μέδουσα σε όλες τις περιπτώσεις έχει περάσει την πόρτα για διαμονή τουλάχιστον μια φορά. Και φυσικά το σύνδρομο του σωτήρα είναι το αγαπημένο της. Έχει πάρει στο μεταξύ κιλά από την ηλικία και τα ψυχοφάρμακα και να σου την μπροστά μου. Προσπαθεί να με πετρώσει με το βλέμμα της. Φυσικά οι ορθολογιστές δεν πετρώνουν. Αυτή η Ασπίδα του Περσέα που ακούει στο όνομα λογική είναι μεγάλο όπλο. Φυσικά ο αποκεφαλισμός δεν ανήκει στις ασχολίες του είδους μου. Όπως λέει και το λαϊκό τραγουδάκι “Ας τον τρελό στην τρέλα του”. Φυσικά από την Μέδουσα δεν είναι εύκολο να διαφύγεις. Σου πετάει τις ιστορίες της σαν τα φίδια που έχουν γίνει τα μαλλιά της.
Μια ατάκα την κάνει να ξεχωρίζει. Τσιρίζει “Προσδοκώ Ανάσταση Νεκρών”. Λες από μέσα σου “Προσδοκώ αφύπνιση κοιμισμένων” μιας και αν το πεις απ' έξω σου το τέρας θα σε πρήξει. Άλλωστε δεν έχει καμιά αξία να μιλάς με κάποια που το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να παραβιάσει της αρχές που υποστήριζε για να βολευτεί. Τα τέρατα αυτού του είδους τιμωρούνται με αποκεφαλισμό από τους όμοιους τους. Κι ερχόμαστε στο ζητούμενο. Το κεφάλι της μέδουσας είναι η αδυναμία του ανθρώπου να έχει περιεχόμενο. Όταν πουλάς τα νιάτα σου αντί να τα χαίρεσαι κάποια στιγμή έρχεται ο χρόνος σαν θάλασσα να σε παρασύρει στην τρέλα. Όσο και να κοιτάξεις προς τα πάνω, όσο και να ικετεύεις, δεν σε σώνει τίποτα. Γίνεσαι μια Μέδουσα. Ένα τέρας που το έξω του ταιριάζει απόλυτα με το μέσα του.
Παρατηρώντας την φόρμα ανακάλυψα κάτι βασικό. Όλες πέρασαν την πόρτα του ψυχιατρείου. Όλες είχαν οικογένειες αδιάφορες. Το ποιο φριχτό ήταν πως ζούσαν στο παραμύθι της κοινωνίας του “φαίνεστε”. Η θρησκοληψία των οικογενειών περνούσε στα κορίτσια αυτά πολύ ύπουλα. Πάω στοίχημα πως η συμβουλή της μητέρας προς την κόρη ήταν “κοίτα να τυλίξεις κανέναν να σε ταΐζει”. Η επόμενη συμβουλή ήταν μάλλον “κάνε οτιδήποτε αρκεί να μην το μάθει η γειτονιά”. Έλα όμως που το βίτσιο της κοινωνίας μας είναι η ζωή των άλλων. Ο ανταγωνισμός, η θρησκοληψία και η αμορφωσιά οδηγούν σ' ένα μέρος. Στο τρελάδικο. Η Μέδουσα σε όλες τις περιπτώσεις έχει περάσει την πόρτα για διαμονή τουλάχιστον μια φορά. Και φυσικά το σύνδρομο του σωτήρα είναι το αγαπημένο της. Έχει πάρει στο μεταξύ κιλά από την ηλικία και τα ψυχοφάρμακα και να σου την μπροστά μου. Προσπαθεί να με πετρώσει με το βλέμμα της. Φυσικά οι ορθολογιστές δεν πετρώνουν. Αυτή η Ασπίδα του Περσέα που ακούει στο όνομα λογική είναι μεγάλο όπλο. Φυσικά ο αποκεφαλισμός δεν ανήκει στις ασχολίες του είδους μου. Όπως λέει και το λαϊκό τραγουδάκι “Ας τον τρελό στην τρέλα του”. Φυσικά από την Μέδουσα δεν είναι εύκολο να διαφύγεις. Σου πετάει τις ιστορίες της σαν τα φίδια που έχουν γίνει τα μαλλιά της.
Μια ατάκα την κάνει να ξεχωρίζει. Τσιρίζει “Προσδοκώ Ανάσταση Νεκρών”. Λες από μέσα σου “Προσδοκώ αφύπνιση κοιμισμένων” μιας και αν το πεις απ' έξω σου το τέρας θα σε πρήξει. Άλλωστε δεν έχει καμιά αξία να μιλάς με κάποια που το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να παραβιάσει της αρχές που υποστήριζε για να βολευτεί. Τα τέρατα αυτού του είδους τιμωρούνται με αποκεφαλισμό από τους όμοιους τους. Κι ερχόμαστε στο ζητούμενο. Το κεφάλι της μέδουσας είναι η αδυναμία του ανθρώπου να έχει περιεχόμενο. Όταν πουλάς τα νιάτα σου αντί να τα χαίρεσαι κάποια στιγμή έρχεται ο χρόνος σαν θάλασσα να σε παρασύρει στην τρέλα. Όσο και να κοιτάξεις προς τα πάνω, όσο και να ικετεύεις, δεν σε σώνει τίποτα. Γίνεσαι μια Μέδουσα. Ένα τέρας που το έξω του ταιριάζει απόλυτα με το μέσα του.
Πηγή: ΜΥΘΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
